FRONTVIEWS - An interview with the frontman.
BAND: THE RG’S
FRONTMAN: Wouter Vandaele Date of birth: 07/01/1982
“Ik heb de TV verbannen uit mijn leven sinds Covid”.
Onze volgende band in de rij van Frontviews is The RG’s. Een West-Vlaamse band die de grenzen van de stevige rock verlegd tot een lekker potje herrie op het podium… Alternative Solid Rock, post-grunge met een smeuïge noise-saus overheen… Hun frontman: Wouter Vandaele, een leraar met een bescheiden maar vullend uiterlijk. We hadden een babbel…
(This interview is translated underneath in English).
Dag Wouter, leg eens uit… The RG’s, waar komt deze naam vandaan?
Dat is een vraag die we regelmatig krijgen voorgeschoteld. Eigenlijk is het afkomstig van een muzikaal project ongeveer 10 jaar terug. Ik was acoustisch aan het jammen met een goede kameraad. We hadden onszelf Mister Van & the RG’s genaamd naar onze initialen van onze naam. Toen nam ik enkele maanden later contact op met Stijn Decoene om een garage blues rock band te vormen met twee. We zochten een korte, krachtige en unieke naam. Met de goedkeuring van mijn kameraad na een lang aanslepend proces mochten we die naam gebruiken. Het is best wel grappig hoe mensen het soms verkeerd uitspreken of varianten gaan maken.
Begonnen als duo, naar een driemansband die een sound produceerd als staan er minstens vijf op het podium… Was dit de insteek van in het begin?
Neen dat is zowat gegroeid naarmate de jaren. Toen we met twee waren hadden we zeker nog niet die sound. Soms viel er een leegte en hadden allebei het gevoel dat er meer saus bij het geheel mocht. Die leegte viel weg toen Jens Vanhee erbij kwam. Hij is eigenlijk gitarist maar bespeelt de bas à la monsieur Paul van Triggerfinger. Daardoor kan ik eigenlijk soms lagen of heel andere patronen spelen omdat hij het al zo goed draagt. We spelen ook met drie verschillende versterkers op het podium en werken altijd met onze vaste klankman Nick Mettez. Een goeie klankman is niet te onderschatten en is, naast onze vaste roadie Tano Poublon, een 5de bandlid. Tano verzorgt de merch en helpt ons enorm voor en na een show. We zijn een vast team weliswaar.
Jullie schrijven de nummers samen, of is er iemand die het voortouw neemt?
We werken nu iets anders of vroeger. Bij de voorbereidingen van de vorige albums werden riffs of nummers thuis voorbereid door Jens of mij. Toen kwamen we samen in het kot en sleutelden we eraan totdat we tevreden waren. Soms een heel lang proces, soms efficiënt, soms een volledige ramp. Nu zijn we een volledige andere richting ingeslagen. Sinds Covid maken we volledige demo’s thuis. Als ik demo’s maak is dat met gitaar, zang en wat basic drums. Als Jens demo’s maakt is dat met gitaarlijnen en bas waarop ik thuis dan zang op zet. We delen die demo’s en diegene die de finish halen spelen we dan in het repetitiekot. We repeteren sinds kort met een Soundcraft systeem. Dus we horen onszelf heel puur in de koptelefoon en we nemen dit op via aparte sporen. Daarna gaat Stijn aan de slag met de afwerking van de drums. Het is een absolute efficiënte manier van werken, geen gebrokkel op repetities en je kan vlug bijsturen waar nodig. Als alles op punt staat doen we dan enkele live repetities met volledige versterking op de oldschool manier.
Ook die clips van de nummers die online staan, doen jullie die allemaal zelf?
Dat is Stijn Decoene zijn verdienste. Hij is het meest gedreven in deze zaken. We hebben voorlopig zoveel mogelijk zelf gedaan. Bij onze laatste clip “Smack Your Neighbour” zijn we gewoon naar een bos gereden en hebben we daar ons ding gedaan. In het verleden voor “She’s So Lazy” hebben we samengewerkt met een bevriende fotograaf Francois Riethaeve. Die heeft het plaatje wat uitgeschreven en uitgewerkt met ons. We zijn nogal DIY van mentaliteit.
Reeds twee cd’s op de markt en een derde aan het opnemen, ligt die in de lijn van de vorige twee?
Heel moeilijke vraag. Ik vind dat hij niet in dezelfde lijn ligt van de twee vorige platen. We blijven groeien en experimenteren tijdens het schrijfproces. We zijn drie verschillende karakters en hebben een andere kijk op muziek. Soms kan het eens serieus botsen maar dat maakt het anderzijds interessant. Om op uw vraag te antwoorden: neen. Ik hoor uit bevriende reacties, minder poppy, nijdig, weer iets heel anders, experimenteler, duidelijker etc… Ik wil ook wat meer variëren met het vocale gedeelte, geen open blues G of D gitaartuning deze keer en Stijn smijt zich op zijn drumpartijen. Het wordt een leuk, stevig en pittig plaatje.
Als leerkracht neem ik aan dat het vooral aanpassen is voor u, toch zeker op de schoolbanken… Heeft dit invloed gehad op de nieuwe aankomende plaat?
Het zijn heel zeker vreemde tijden. Ik heb vandaag voor de eerste keer sinds maart terug les gegeven. Het deed verdomd deugd. Ik heb al mijn leerlingen en het lesgeven gemist. Alleen het mondmasker gedeelte is toch heel verwarrend en lastig voor velen. Ik zie geen emotie bij de gasten en zij niet bij mij. Hopelijk kunnen we blijven lesgeven dat is het belangrijkste voor de leerlingen. Het is zo dat ik tijdens de lockdown na mijn werkuren veel ben bezig geweest voor de band. Ik heb veel muziek geschreven in mijn werkruimte. Ik heb de tv verbannen uit mijn leven sinds Covid. Ik zoek muziek die mij aantrekt via de streamingskanalen. Ik heb een hele hoop machtige bands leren kennen. Iedere dag vond ik wel een band van “jongens waar komen die gasten uitgekropen zeg”. Ik probeer mij niet te veel vast te binden aan één genre maar het meest die hier werd gedraaid was van rauwe garagerock, funk, hip-hop, noise, punk, post punk, old school hardcore bands, metalcore, trash, sludge tot death metal….Als ik het goed vind koop ik onmiddellijk hun platen of cd. Het is zo zalig een band te ontdekken op deze manier. Ik denk dat dit mijn manier van songs schrijven wel wat heeft beïnvloed. Misschien daardoor zijn de nummers minder pop gehalte en meer van alles waardoor we beïnvloed zijn.
“The Cricket Sound” is geproduceerd door Brent Vanneste (Steak), gaat het opnieuw deze richting uit in de studio?
Het was zeer machtig samenwerken met Brent en het waren leuke tijden. We zouden onmiddellijk met hem opnieuw samenwerken. Hij is heel getalenteerd en is een “flipkeun 1 ste klasse”. Als iedereen bijna in slaap valt in de studio staat hij nog te dansen en iedereen op te peppen dag na dag. ‘Smorgens heeft hij wat meer tijd nodig…Hahaha. Nu gaan we in zee met Dominiek Hoet van King Hiss. Het klikt goed en hij is echt altijd eerlijk. In de zin van dit nummer is “echt vet” of “die riff sucked keihard, sorry jongens”. Hij is ook gewoon een echt goede muzikant en muziektechnicus. Ik had hem laatst bezig gezien met zijn band “King Hiss” in de Kreun in Kortrijk en dat was toch er boenk op! Het gebeurt niet veel dat ik mijn oordopjes (tinnitus) uitdoe tijdens optredens maar dit was een uitzondering. We zijn nu in volle voorbereidingsfase. Hij haalt ons uit ons kot, nummers worden tot de essentie gebracht en op de beste manier herleid om met drie te spelen. Het is eigenlijk ook wel een flipkeun hoor met zeer machtig gevoel voor humor. We gaan het grootste deel van de plaat opnemen in ons kot. We zien er echt naar uit. Ik denk dat het vuurwerk gaat geven.
Is het eerst zaak om de cd uit te brengen of worden er al shows gepland om deze nieuwe nummers te kunnen spelen vanaf het terug kan?
Er staat nog niets gepland van optredens want we weten toch niet hoe of wat. Alles werd gewoonweg uitgesteld. Nu is het voorbereiden, het opnemen van de plaat en de afwerking het belangrijkste voor ons. We zullen maken dat we klaar staan als alle ellende achter de rug is.
Op het podium zie ik vooral een enorme kracht uitgaan van jullie… Zonder veel praatjes die nummers er keihard doorheen jagen en de mensen als verstijfd laten staan… Toch indrukwekkend…
Ik ben eerder een wat teruggetrokken persoon, Jens is niet de grote verteller, het is eerder Stijn die het woord eens zou nemen tijdens een show. Al onze frustraties, leed en vreugde zitten in onze set. We spelen iedere show op leven en dood. We delen al ons leed samen als band. Ieder bandlid heeft zijn eigen shit meegemaakt de laatste jaren. Burn outs, depressies, overleden familieleden, demonen, etc… Die kracht komt daaruit voort. We moeten ook kritisch zijn voor onzelf en soms moeten we wat meer rustpunten inbouwen in onze set. Niet dat we daardoor aan krachten willen inboeten maar eerder een riff laten grooven om dan stil te vallen en dan te laten ontploffen. Hier werken we aan momenteel aan. We zijn met drie dus we moeten kunnen ruimte geven aan elkaars momenten in de set. Zorgen dat het niet te druk word en te veel is voor de mensen. Naast het podium en achter een show zijn we wel niet zo serieus hoor.
Waar ziet u deze muzikale reis stranden?
Moeilijke vraag. Ik heb niet het gevoel dat we zijn uitgespeeld. We blijven groeien als muzikanten. Na Covid onze nieuwe plaat voorstellen op leuke plaatsen, dat is het volgende doel. Ik denk dat we elkaar niet kunnen missen voor de moment. Onze eerste repetitie na de eerste lockdown heeft welgeteld 10 minuten geduurd de overige 3 uur hebben we serieus bijgepraat. Wat deed dat deugd. Er zijn ook wat nevenprojecten in de voorbereidingsfase lopende maar die geven in feite meer energie en zorgen voor frisse ideeën in onze band. Dit project blijft onze prioriteit. We zien wel hoe het loopt…
Laatste vraagje Wouter, ligt een kleine Europese tournee volgend jaar in het vooruitzicht? Er is zeker een markt voor jullie, in onze aangrenzende landen…
Als er zo iets te regelen valt zullen we dat zeker niet na laten. We hebben vorig jaar enkele keren in Nederland gaan spelen en dat beviel ons degelijk. Ik denk dat Duitsland ons wel zou kunnen pruimen. We gaan zowiezo zeker iets in die richting doen. Nu is het nog wat allemaal onduidelijk voor de nabije toekomst. We missen allemaal het leven “on the road” keihard. Het smaakt naar meer. Maar ik ben er zeker van dat het goed komt.
Bedankt Wouter, en succes met het nieuwe album.
"I banned the TV out of my life since Covid".
Our next band in the row of Frontviews is The RG’s. A West-Flemish band who brings the boundaries of the steady rock down to a nice game of chaos on stage. Alternatieve Solid Rock, post-grunge with a twist of smooth sauce on top… Their lead: Wouter Vandaele, a teacher who is with a modest but filling appearance. We had a talk…
Hello Wouter, tell us… The RG’s, where does this name come from?
That is a question which we get regularly. Actually it comes from a musical project we had like ten years ago. I was jamming unplugged with a good friend. We called ourselves “Mister Van & The RG’s” named to the initials of our name. When I contacted Stijn, which is our drummer, sometime later to start off a garage blues rock band, just the two of us. We wanted a short, powerful and unique name. With the approval of my friend and after a long running process we could use that name. Although it is funny how some people pronounce it wrong or make varations.
Started a two piece band, becoming a three piece and sound like at least a five piece on stage… Was that the approach from the beginning?
No, that grew as the years went by. When we were two we didn’t had that specific sound. Sometimes there was a silence and we both had the feeling it needed more sauce to it all… That emptiness was gone when Jens Vanhee became the third member. He actually is a guitar player and plays the bass like Monsieur Paul from Triggerfinger. Because of that I could actually play layers or very different patterns because of Jens carrying it so well. We also play with three different amps on stage en always work with the same sound guy Nick Mettez. A good soundguy is not to be underestimated en is, besides our steady roadie Tano Poublon, a fifth band member. Tano makes sure the merch is always available for sale and is a huge stage hand, before, during and after the show. We are a real steady team.
Do you write your songs together, or is there someone who takes the lead in this?
Nowadays we work a bit different as before. With the former albums, riffs or songs were prepared at home by me or Jens. We played in the cage, and worked is until we were satisfied. Sometimes it was a long process, sometimes efficient, sometimes a complete disaster. Now we took a whole different road… Since Covid arrived, we make full demo’s at home. I make them with guitar, singing and a few basic drums. Jens does it with guitar and bass which I add with singing at home. We share those demo’s and the ones who make it to the finish we play in the rehearsal room. We rehearse since shortly with a Soundcraftsystem. This means we can hear ourselves purely in our headset and we record it through separate tracks. After that Stijn does his finishing work with the drums. It’s an absolute efficient way of working, no crumbles on rehearsals and you can adjust where needed. When we decide it is a full song we play it live in rehearsal on full strenght, the old school fashioned way.
Also those clips from the songs that are online, you do that all yourself?
This is totally Stijn his thing. He is the most driven in this business. Until now we did this as much as possible ourselves. On the latest clip “Smack Your Neighbour” we just drove to a forest and did what we felt was right. In the past with the clip “She’s So Lazy” we worked together with a friend photographer Francois Riethaeve. He created the story and together we worked from that point of view. We are quite DIY of mentality.
Already two albums out and working on a third one, is it in line with the previous two?
Very difficult question. I don’t think it is. We keep on growing and experimenting during our writing process. We are three different caracters and all have a different view on music. Sometimes we clash big time but that also makes it interesting. To answer your question: no. I hear different reactions from friends, “less poppy”, “pissed off”, “something totally different”, “more experimental”, “clearer”, … I also want to variate more on the vocal part, no open blues G or D guitar tuning this time, and Stijn throws himself onto the drum parts. It will be a fun, solid and spicy album.
As a teacher I assume it is a whole lot of changing for you these days, especially on the school… Did that influence the new album?
It certainly are strange days. I finally had some lessons to teach since march… It felt damn good! I missed my students and teaching a lot. Only the part of the facecovers stays confusing and inconvenient for many. I don’t see any emotions on the faces of my students and they don’t see any at mine. Hopefully we can keep on teaching which is the most important for those students.
It is a fact that during the lockdown period I have spent a lot of time for the band. I wrote a lot of music in my working space. I banned the TV out of my life since Covid. Searching for music that attracts me through streaming channels, I discovered a lot of mighty bands. Every day I had this feeling like: “Hey where do these guys come from?” I don’t try to stay at one genre but the music that gets played the most over here was raw garage rock, hiphop, noise, punk, post-punk, old school hardcore, metalcore trash, sludge to death metal, … When I feel the vibe I buy that that straight away… It’s so heavenly to discover a band this way. I guess this way influenced my way of writing. Maybe that’s why the songs are less poppy and more of what influenced us.
“The Cricket Sound” is produced by Brent Vanneste (Steak), is it going the same direction in the studio this time?
It was magic working with Brent and that time was fun. We would do it all again. He’s very talented and he’s a “know-it-all first class”. When we are exhausted at the studio, he’s the one still dancing around and lifting up the vibe, day by day. What means that in the morning he might need some more time… Hahaha. This time we work with Dominic Hoet from the band King Hiss. The connection is there and he is really honest, meaning when the song good, he tells us, but when it sucks, he will tell us too. He’s such a good musician and music technician. I saw him play some last year with his band at De Kreun in Kortrijk and he nailed it! It doens’t happen very often, nut I took out my earplugs (tinnitus) while a band is playing but this was the exception. We are in full preparation for the album. Dominic gets us out of our shell, songs get brought to the essence and on the best way to play with the three of us. He’s actually also a “know-it-all” and very humoristic. We record the most of the songs in our own studio. It will be fireworks, we can’t wait to start it all.
What’s first in the planns? Recording or are there going to be shows where you can play these new ones whenever it is possible again?
Shows aren’t planned because we don’t know what will be happening. Everything has been postponed. Now it is just prepare, recording the songs and finish them, that’s the most important task for us. We need to be ready when all this misery is over.
On stage I see an enormous power when you guys have a show… Kicking in the songs so hard and leave no prisoners… People standing there totally blown away… Very impressive…
I am more a little into myself kind of guy, Jens is not teh big story teller either, it is more Stijn that takes the lead on stage. All our frustations, grief and joy are in our set. Every show is based on the “life or dead”-mentality. We share it all together in the band, as we all had our personal shit the past few years. Burn outs, depressions, deaths of relatifs, demons, … That gives us power. We also need to be critical to ourselves and sometimes we need to built in some resting moments into our set, without making it less powerful. It is more building up and slow down in between riffs to kick in once again. It’s a working process. All three of us need to give each other the space to have our own moments during the set. And make sure the pressure isn’t too much for the people. Besides the stage and after the show we aren’t that serious though.
Where do you see this musical journey ending?
Difficult question. I don’t get the feeling we already told our whole story. We keep growing as musicians. Presenting our new record at some great places after Covid, that’s the main thing now. I guess we can’t miss each other at this moment. Our first rehearsal after the lockdown lasted 10 minutes and the next three hours we have been spending talking to each other about the serious things of life. It was great doing that. There are some side-project in the preparing and those things give more energy and deliver freshness within our band. This project stays our priority. We’ll see how things develop…
Final question Wouter, does a small European tour fits into the future planns? There certainly is a market for a band like you, in countries next to ours…
When the moment is there, and it fits, we will certainly not refuse this opportunity. We already played in Holland a copple of times and it felt good. I guess Germany would also dig our music. But we will go towards that direction. Now it is all so unclear what the future holds… We all miss that life on the road. But now we all look forward to the future. I am sure it will work out.
Thanks Wouter, and all the best with that new upcoming album.